Geçtiğimiz günlerde ülkenin gündemine düşen o tartışmalı düzenleme…
Üst düzey yöneticilere yapılması planlanan 30 bin TL’lik seyyanen zam…
Milletin vicdanında öyle bir sarsıntı yarattı ki; daha bir hafta bile geçmeden, halkın sesi Ankara duvarlarında yankılandı.
Bir kalem darbesiyle verilen, yine bir kalem darbesiyle iptal edildi.
Bu iptal bir tesadüf değil.
Bu iptal bir “geri adım” değil.
Bu iptal Türkiye’nin sessiz çoğunluğunun, alnı ter kokan insanların, mutfağında tencereyi döndüren anaların, pazarda fiyat hesaplayan babaların, nöbet başında sabaha kadar ayakta duran polislerin, öğrencisine umut aşılayan öğretmenlerin, vatan nöbetinde dağlarda yürüyen jandarmanın, yani bu ülkenin gerçek sahiplerinin feryadının sonucudur.
Çünkü Türkiye’nin yükü makam odalarında değil, sıradan insanların omuzlarında taşınıyor.
Emeklinin Umudu, Asgari Ücretlinin Çığlığı, Memurun Sessiz İsyanı
Bugün hâlâ milyonlarca emekli 16 bin TL ile yaşam mücadelesi veriyor.
Bir emekli amcanın tezgâh önünde etikete bakarken yutkunması hâlâ içimizi sızlatıyor.
Asgari ücretli, ay sonunu getirmeye çalışırken; Polis gece gündüz huzuru korumaya uğraşırken; Öğretmen, küçücük çocukların gözlerine bakıp geleceği inşa ederken; Jandarma, sınırda, dağda, köyde milletin güvenliği için ter dökerken; Memur, aldığı her sorumluluğun altında ezilmemeye çabalarken…
Ankara’da bir makama 30 bin TL zam konuşuluyorsa, orada bir vicdan mesafesi vardır.
İşte halk o mesafeyi kapattı.
O ses, o tepki, o adalet talebi o kadar güçlüydü ki; Türkiye yeniden gördü:
Bu millet uyumaz.
Bu millet unutmaz.
Bu millet sessiz kalmaz.
Bir Zammın İptali Değil, Bir Toplumun Direnişidir Bu
Bu iptal, halkın gücünün belgesidir.
Bu iptal, emeklinin eli titreyerek yaptığı dua ile, asgari ücretlinin iç çekişi ile, memurun “Adalet istiyorum” fısıltısı ile, öğretmenin sabahın ayazında okula gidişindeki sabırla, polisin gece karakolunda içtiği soğuk çayla, jandarmanın vatan nöbetindeki sessiz kararlılığı ile yazılmıştır.
Bu ülkenin insanı şunu haykırıyor:
“Biz adalet istiyoruz.
Biz insanca yaşam istiyoruz.
Biz kimsenin hakkını istemiyoruz,
kendi hakkımızı da kimseye yedirmeyiz.”
Ankara’ya Düşen Mesaj Çok Net
Bu ülkenin önceliği artık makamlar değildir.
Bu ülkenin önceliği halkın mutfağıdır.
Bir karar verici, Ereğli pazarına inmeden; Alaplı çay ocağında oturmadan; Zonguldak’ın emekli kahvesinde insanların içini dinlemeden; millete rağmen alınan bir kararın ömrü olmaz.
Halkın duası makbul olur ama
halkın ahı da kimseyi sağ bırakmaz.
Gün Artık Emekliye, Memura, İşçiye Sahip Çıkma Günüdür
Bu iptal bir başlangıçtır.
Şimdi adalet terazisini yeniden kurma zamanı: Emeklinin maaşını insanca yaşar seviyeye getirmek, Asgari ücretlinin mutfağına umut koymak, Memuru, polisi, öğretmeni, hemşireyi yaşam kaygısından uzaklaştırmak, Jandarmayı, askeri, güvenlik güçlerini gerçek refaha ulaştırmak…
Bu devletin en kutsal borcudur.
Çünkü bu milletin gücü makamlarda değil, emekçinin yüreğindedir.
Bir Ülkenin Gerçek Gücü…
Bir ülke 30 bin TL zam alanlarla değil, 16 bin TL ile ayakta kalmaya çalışanların direnciyle ayakta durur.
Bir ülkenin gücü,
pazarda çocuğunun elini tutan babanın gözündeki hüzünde,
nöbette uyumayan polisin kararlılığında, dersine ışık saçan öğretmenin sabrında, torununa çikolata almayı hesaplayan emeklinin duasında saklıdır.
Ve bu ülke o dualarla ayakta duruyor.
Son Söz:
Bu Toprakların Adı Emektir, Bu Milletin Soyadı Sabırdır.
Bugün bir zam iptal edildi.
Yarın daha adil bir Türkiye için yeni kapılar aralanacak.
Yeter ki biz ses çıkarmaya devam edelim.
Yeter ki vicdanın sesini hiçbir karar bastırmasın.
Çünkü bu millet bir kez ayağa kalktı mı, yalnız zamları değil, haksızlığı, adaletsizliği ve insafsızlığı da iptal eder. Bu millet tanklara tüfeklerle kafa tutan, her daim Devletinin arkasında dimdik durandır.
